Søren Kierkegaard
Søren Aabye Kierkegaard (danés: [ˈsɶːɐn ˈɔˀˌpyˀ ˈkʰiɐ̯kəˌkɒˀ]; ☆ 5 di mei 1813 na Kopenhagen – † 11 di novèmber 1855 na Kopenhagen) ta un teólogo, filósofo, poeta, kritiko sosial i outor religioso di Dinamarka, ku ta ampliamente konsiderá komo e promé filósofo eksistensialista.[1][2] El a skirbi tekstonan krítiko riba religion organisá, kristianismo, moral, étika, sikologia i filosofia di religion, mustrando un afishon pa metafora, ironia i parábola. Gran parti di su trabou filosófiko ta trata e problemanan di con e ta biba komo un "individuo uniko", dunando prioridat na e realidat humano konkreto riba pensamentu apstrakto i destakando e importansia di elekshon i kompromiso personal. E tabata kontra e krítikonan literario ku tabata definí e intelektual i filósofonan idealista di su tempu, i e tabata pensa ku Swedenborg,[3][4] Hegel,[5] Fichte, Schelling, Schlegel i Hans Christian Andersen tur tabata wòrdu "komprendé" muchu lihé pa e "eruditonan".
Referensia
|